دلنوشته های مامان برای کوروش

هو از کسایی که تلاش می کنند خودشونو به آدمای قدرتمند وصل کنند خوشم نمیاد. هر جا می بیننشون دور و برشون می پلکن. ماشین شونو اگه لازم داشته باشند بهشون قرض میدن. واسشون کارای بزرگ انجام میدن تا یه جورایی ایجاد دین کنند. بهشون احترام زیاد میذارن. قربون صدقه بچه هاشون میرن. تو مهمونی ها و مجلساشون اولین کسانی که دعوت می کنند اونان. اونم با خانواده حتی وقتی هیچ نسبتی باهاشون ندارن. خوش خدمتی می کنند و خیلی چیزای دیگه... نه اینکه خودشون هیچی نباشن. ولی طرفدار این دیدگاه اند که هر چی قوی تر بهتر. شاید می ترسن که کسی، چیزی، داشته هاشون و تصویرشون پیش دیگران و ... رو تهدید کنه. از این آدما بدم میاد. یه جوری میشم وقتی می بینمشون. ماسک ساختگی که ...

هو دیشب بارون خوبی بارید و الان که عصر روز بعدشه هوا عین سیزده به در شده. از این جا که من رو مبل نشستم و پاهامو دراز کردم و دارم از لابلای پنجره باز روبروم، بیرونو نگاه می کنم، دورترها، پسر همسایه داره رو پشت بوم کبوتر بازی می کنه و لابد خیلی هم کیف می کنه. نه از کفتر بازی که از رو پشت بوم بودن و نگاه کردن به آسمون و البته دیدن پرواز کبوترای دست آموزش. یه لحظه بهش غبطه خوردم. اینم یه جور زندگیه شاید... نگاهمون رو قشنگ کنیم خیلی چیزا تغییر می کنن. باید خودمو و زندگی رو پیدا کنم. هر چند موفقیت قشنگ باشه هر چند آرزوها تمومی ندارن و رسیدن بهشون آدمو شاد و راضی می کنه ولی اگه زندگی نباشه، لحظاتی که توش بتونی نفس بکشی، شاد باشی و ...

سلام عزیز دل مامان. دیروز شما 17 ماهت تموم شد و یه ماه دیگه هم 1 سال و نیمت تموم میشه. خیلی زود گذشت مامان. نه؟ از این به بعد باید سال ها رو یکی یکی بشمرم و بگم حالا کوروش دو سالش تموم شد حالا سه سالش تموم شد حالا... نمی دونم تا کی زنده باشم عزیزم که سال های عمر قشنگت رو نظاره گر باشم. تا کی می تونم بشمرمشون. دلم می خواد تا هر وقت که بودم و بودی زندگیت پر از آرامش، شادی، سلامتی، خوبی به دیگران و عاقبت به خیری واسه خودت باشه عزیزم...  این روزا طبق معمول جز شیطنت کار دیگه ای نداری. قدت خوب داره بلند میشه. از یک سالگی به این ور هر ماه یک سانتی متر بلند شدی و وزنت هم دقیقا مطابق با جدول بهداشت داره پیش میره.  چند تا عکس خوشگل ازت...